«Σ’ αγαπώ…»
Το να βλέπω ερωτευμένους ανθρώπους στον δρόμο ερεθίζει πάντα τόσο τη φωτεινή όσο και την σκοτεινή πλευρά των σκέψεών μου.
Τα ζευγαράκια φαίνονται τόσο αθώα. Τα χαμόγελά τους, τα βλέμματά τους όταν συναντιούνται, τα ενωμένα τους χέρια μπορούν να ξαναζωντανέψουν ακόμα και τον πιο μαραζωμένο κήπο μέσα στην καρδιά σου. Τα φιλιά που τους βλέπεις να ανταλλάζουν κάνουν τα λουλούδια να ανθίζουν σαν την άνοιξη που ξαφνικά έδιωξε το χειμώνα από μέσα σου. Ακούς τα λόγια που προφέρουν ο ένας στον άλλο σαν ιερό ευαγγέλιο ή ποίημα κάποιου μεγάλου ρομαντικού ποιητή και κάτι αναβλύζει από μέσα σου, οι πεταλούδες στο στομάχι σου ξαναγεννιούνται και θυμάσαι τις δικές σου στιγμές.
Ναι, ήσουν κι εσύ ερωτευμένος. Κι εσύ χαμογέλασες σε κάποια, την κοίταξες βαθιά στα μάτια, της κράτησες το χέρι και την φίλησες. Οι αισθήσεις σου είχαν στήσει δικό τους χορό και τα συναισθήματά σου έσκαγαν σαν εκρήξεις και χρωμάτιζαν τον κόσμο γύρω σου. Η βροχή έπεφτε χρυσή από τα λευκά σύννεφα στον ουρανό σου. Ο Έρωτας είναι η πιο τρελή συναισθηματική κατάσταση για ένα ανθρώπινο ον, σαν μια πανέμορφη γυναίκα που τυφλώνεσαι από τη μορφή της. Γιατί όμως σε τύφλωσε τόσο πολύ ώστε δεν είδες πως τα σύννεφα άρχισαν να μαυρίζουν…;
«Σ’ αγαπώ…»
Έπρεπε να ανταποδώσεις. Η κοπέλα σου στο φώναξε απόψε τα μεσάνυχτα όταν χωριζόσασταν για να γυρίσετε σπίτια σας. Δεν της απάντησες. Εγώ την άκουσα, και απάντησα σιγανά «Και αυτός σ’ αγαπάει». Έπρεπε να το έχεις πει εσύ. Πιθανότατα στο μέλλον θα το μετάνιωνες. Όμως, κάποια πράγματα αξίζει να τα κάνεις ακόμα και αν ξέρεις πως θα τα μετανιώσεις.
Και ο Έρωτας είναι ένα από αυτά.
υπέροχο κείμενο...Θα συμφωνήσω με ό,τι είπες, νομίζω ότι μου έφτιαξες τη μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!